Geschiedenis pand
ontstaan
doel – statuten
financieen
jaarverslag
Van 1632 tot heden
Op een stadsplattegrond van circa 1632 is te zien dat er op de hoek van de Schiedamseweg met de Oosthavenkade drie panden staan. Daarnaast een tuin of ‘ledig’ erf en wederom een pand. De veronderstelling is dat dit laatste pand het pakhuis is.
Later is er een woonhuis naast gebouwd. In 1676 moest dit nog worden afgebouwd. Het pakhuis was toen een ‘zeylhuys’: een bergplaats voor de zeilen van de schepen.
1630 – 1993
In de loop van de jaren en eeuwen is het pakhuis voor velerlei doeleinden gebruikt. Het meest als typische visserijschuur. De meeste eigenaren ervan waren namelijk scheepsreden of scheeps-boekhouder. Dit blijkt uit de diverse verkopen en transporten sedert 1630.
In 1861 kwam er een eind aan de twee-eenheid van woonhuis en pakhuis die sinds 1674 had bestaan. (In 1978 viel het woonhuis uiteindelijk onder de slopershamer.)
In 1915 werd het pakhuis gekocht door de Visscherij Maatschappij ‘Proefneming’ die het ten behoeve van haar twee loggers gebruikte als een echte visserijschuur met een boetzolder en bergplaatsen voor scheepsmaterialen.
Na de liquidatie van de maatschappij kende het pand diverse be-stemmingen: van meubelfabriek tot vatenhandel, terwijl in de kelder een bloemenhandel was gevestigd.
Johannes Bakker werd in 1937 als koopman en rijwielhandelaar de eigenaar. In 1951 kwam het in eigendom van de Handelsven-nootschap onder firma J. Bakker en Zonen ‘Benzo Rijwielfabriek’.
De Gemeente Vlaardingen werd in 1963 eigenaar. Nadat het pand was geres-taureerd (waarvoor de Restauratiepenning van de Historische Vereniging Vlaardingen werd ontvangen) werd er een Arthotheek in gevestigd. Opvolgers waren achtereen-volgens de Vereniging van Administratieve Dienstverlening en een kinderdagverblijf.
In 1993 vestigde het Aanloophuis zich uiteindelijk op de benedenverdieping.
Pakhuis
